■ ■ ■

 

Tips

“Lecuona achieved a musical language that continues to
fascinate both the musician and the audience.”

A couple of examples of the different approaches to his music.

☼

Click on image for video.
 

► Contact info, social media, unsubscribe, new subscribers
 

▲

ERNESTO LECUONA 1896-1963

The most played Cuban composer of all time.
 

 
LECUONA
THE ART OF MAKING MUSIC
 

Music students spend years playing for classmates and teachers; conceiving programs for classmates and teachers, all initiated in the art of music. People who listen to music with knowledge, and consequently attentively and critically.
 
Once outside academia they are not fully aware that the public for whom they perform thereafter does not understand the music in the same way. Lacking a serious musical education, a trained ear, their relationship with music is, to the contrary, basic. The listener - one audience being more educated than the other – perceives only a portion of the entire complex maze of details to which musicians  dedicate hours to perfect.
 
The uninitiated public perceives emotionally. Ears react to a pleasant melody - much more the pleasant if recognized - perceive a sense of rhythm, order, general equilibrium;  connect with basic emotions like sadness, joy, nostalgia. Audiences are impressed with what they call virtuosity, which really reduces skill to agility and speed, regardless of the fact that this is only part of the technical mastery of an instrument. It's like watching a movie and assimilating only the story that it tells, without being aware of the lighting, the use of music, framing, editing, sound, etc.
 
In short, the public, accustomed to the direct, to the immediate, lacks the tools to plunge into subtleties and the musician, on the other hand, gradually may forget that the purpose is to communicate an experience to others; to create an environment, establish resonance. While not waking from this, a lifetime will be spent playing for oneself, even if before others. Both the musician and the audience, however, will accommodate to such a relationship.
 
It is a reflection that I cannot avoid, thinking of Ernesto Lecuona, the most played and enjoyed Cuban composer of all time.
 
Lecuona had an academic background that served him well "... like a melting pot, which is how it should serve, not like shackles, as it serves to others ..." as Martí wrote of the poet Longfellow. Lecuona achieved a musical language that continues to fascinate both musician and audience.
 
Lecuona created his work within the Cuban nationalist tradition. His zarzuelas (operettas), songs and copious music for piano transmit a Cubanness rooted in nineteenth century romanticism. His dances for piano follow the same conceptual line of traditional dance, but where Cervantes reflected a scholar intimacy - in a concentrated pianism, often contrapuntal, with bold harmonic combinations – Lecuona’s conception of pianism is more akin to the extrovert and spectacular style of Liszt. His musical texture is transparent and his harmonic arrangement rather simple and in tune with that of popular music.
 
Lecuona simplified the language and let pianism overflow; where Saumell and Cervantes conceived the dance in two parts, Lecuona often composed in three, extending in duration and volume. In most of his dances, especially the Afro-Cuban dances, he conceived the left hand as a rhythmic, percussive obstinato which when combined with the melodies - often duplicated with thirds or sixths - by the right hand, created a rich and very Cuban polyrhythm. This arrangement much reminds of popular Cuban musical groups.
 
While his Cuban dances still carry the smell of Spanish music and the French salons, some musicologists claim that it was Lecuona who started the Afro-Cuban trend within musical nationalism with his dance La Comparsa as early as 1912. In those dances he tried to reflect the sensual, the mysterious, the ritual, the festive of the universe of the black Cuban. Later in the 20s this interest in the cosmology of the black Cuban would fascinate a good number of Cuban intellectuals, to the point of establishing itself as an aesthetic trend and becoming a key factor in the cultural identity of the island.
 
Lecuona never ventured into the new compositional techniques, nor in the new harmonic concepts coming from Europe. He kept pursuing natural melodies - as simple as they were ingenious - the development of traditional harmonic sequences and the invention of new rhythmic combinations. Lecuona kept making Cuban music, understanding that this was best done without affectation and complexity.
 

▲

IN THE SPOTLIGHT

WORLD WIDE CUBAN MUSIC

Worldwide Cuban Music, Inc. is a socio-cultural organization of global scope designed to collect, organize, present and disseminate the work of Cuban musicians who live and work outside Cuba, through the exchange of information, promotion and artistic management of interest projects that help achieve this purpose.
 
Founded in 2014 on the initiative of the musicologists Imilka Mirna Fernandez and Maria Guerra, with Marly Velasco Morales, Cuban Music Worldwide, Inc. has offices in Miami, USA and Seville, Spain.
 
More on: http://worldwidecubanmusic.com/ (In Spanish)
 

Gustavo Corrales Romero on World Wide Cuban Music.

Dutch section


 

KyG Nieuws september-oktober 2015

Frequentie 4-6 weken | Concerten afzonderlijk aangekondigd

Hallo allemaal,

Saludos!

KyG
 

DEZE KEER

Afgezien van de korte nieuwsrubrieken:

ERNESTO LECUONA

De meest gespeelde Cubaanse componist aller tijden.
Lees hele artikel.
Vorige artikelen

NIEUW! IN DE SCHIJNWERPERS

World Wide Cuban Music
Naar segment

COMPILATIES

Het KyG verhaal
Vorige nieuwsbrieven

■ ■ ■
 

■ ■ ■
 

Tips

“Lecuona bracht een muzikale taal tot stand
die zowel de musicus als het publiek blijft fascineren.”

Een paar voorbeelden van de diverse benaderingen van zijn muziek.

Klik op de afbeelding om de video te bekijken.

☼

► Contact info, sociale media, uitschrijven, nieuwe leden
 

▲

ERNESTO LECUONA 1896-1963

De meest gespeelde Cubaanse componist aller tijden.
 

LECUONA
DE KUNST VAN HET MUZIEK MAKEN
 

Muziekstudenten spelen jarenlang voor klasgenoten en leraren; concipiëren programma’s voor klasgenoten en leraren, allen geïnitieerd in de kunst van muziek. Mensen die met kennis van zaken aandachtig naar muziek luisteren, derhalve aandachtig en kritisch.
 
Eenmaal buiten de academische wereld zijn ze zich niet volledig bewust dat het publiek voor wie ze daarna optreden de muziek niet op dezelfde manier begrijpt. Bij gebrek aan een serieuze muzikale opleiding, een geoefend oor, is hun relatie met de muziek het tegendeel: basaal. De luisteraar - het ene publiek beter zijnde opgeleid dan andere - neemt slechts een gedeelte van het gehele complexe doolhof van details waar, waaraan musici uren besteden om die te perfectioneren.
 
Het niet-ingewijde publiek neemt emotioneel waar. Oren reageren op een aangename melodie - des te aangenamer als die herkend wordt - men ervaart een gevoel voor ritme, orde, algemeen evenwicht; voelt zich verbonden met elementaire emoties zoals verdriet, vreugde, nostalgie. Het publiek wordt geïmponeerd door wat ze virtuositeit noemen, die echter in werkelijkheid tot flexibiliteit en snelheid reduceert, en voorbij gaat aan het feit dat dit slechts een deel is van het technische meesterschap van een instrument. Het is als het kijken naar een film en het slechts assimileren van het verhaal dat wordt verteld, zonder zich bewust te zijn van de verlichting, het gebruik van muziek, framing, bewerking, geluid, etc.
 
Kortom, het publiek, gewend aan het directe, het onmiddellijke, ontbeert de middelen om te duiken in het subtiele en de musicus kan gaandeweg vergeten dat het doel is om aan anderen een ervaring te communiceren; een omgeving te scheppen, resonantie te bewerkstelligen. Ontwaakt hij hier niet uit, dan zal een leven lang worden doorgebracht met  spelen voor zichzelf, al is het in de aanwezigheid van anderen. Musicus zowel als publiek past zich echter aan een dergelijke relatie aan.
 
Het is een overpeinzing waar ik niet omheen kan, bij het denken aan Ernesto Lecuona, de meest gespeelde en geliefde Cubaanse componist aller tijden.
 
Lecuona had een academische achtergrond die hem goed gediend heeft "... als een smeltkroes, zoals het moet dienen, niet als een beteugeling, zoals het anderen dient ...", zo schreef Martí over de dichter Longfellow. Lecuona behaalde een muzikale taal die zowel de musicus als het publiek blijft fascineren.
 
Lecuona creëerde zijn werk binnen de Cubaanse nationalistische traditie. Zijn zarzuelas (operettes), liederen en overvloedige pianomuziek stralen een Cubaan-zijn uit geworteld in de negentiende-eeuwse romantiek. Zijn dansen voor piano volgen dezelfde conceptuele lijn van de traditionele dans, maar waar Cervantes een geleerde intimiteit weerspiegelt - in een geconcentreerd pianospel, vaak contrapuntisch, met gedurfde harmonische combinaties - lijkt Lecuona’s opvatting van pianospel meer op de extraverte en spectaculaire stijl van Liszt. Zijn muzikale textuur is doorzichtig en zijn harmonisch  arrangement vrij eenvoudig, in overeenstemming met dat van populaire muziek.
 
Lecuona vereenvoudigde de taal en liet het pianospel overvloeien; waar Saumell en Cervantes de dans in twee delen concipieerden, componeerde Lecuona vaak in drie, uitdijend in duur en volume. In de meeste van zijn dansen, vooral de Afro-Cubaanse dansen, bedacht hij in de linkerhand een ritmisch, percussief obstinato die in combinatie met de melodieën - vaak gedupliceerd met tertsen of sexten - van de rechterhand, een rijke en zeer Cubaanse polyritmiek creëren. Dit arrangement doet erg denken aan de populaire Cubaanse muziekgroepen.
 
Terwijl zijn Cubaanse dansen nog steeds de geur dragen van Spaanse muziek en Franse salons, beweren sommige musicologen dat het Lecuona was die al in 1912 de Afro-Cubaanse stroming binnen het muzikale nationalisme is begonnen met zijn dans La Comparsa. In die dansen probeerde hij het sensuele weer te geven, het mysterieuze, het rituele, het feestelijke van het universum van de zwarte Cubaan. Later in de jaren '20 zou deze interesse in de kosmologie van de zwarte Cubaan een goed aantal Cubaanse intellectuelen zo fascineren dat het zich zou vestigen als een esthetische stroming en een essentiële factor zou worden van de culturele identiteit van het eiland.
 
Lecuona heeft zich nooit gewaagd aan de nieuwe compositietechnieken, of de nieuwe harmonische concepten die uit Europa overwaaiden. Hij bleef natuurlijke melodieën nastreven - even simpel als ingenieus - de ontwikkeling van traditionele harmonische sequenties en het bedenken van nieuwe ritmische combinaties. Lecuona bleef Cubaanse muziek maken, begrijpend dat dit het beste kon zonder gekunsteldheid en complexiteit.
 

▲

IN DE SCHIJNWERPERS

WORLD WIDE CUBAN MUSIC
 

Worldwide Cuban Music, Inc. is een sociaal-culturele organisatie op mondiaal niveau die zich ten doel stelt het werk van Cubaanse muzikanten die buiten Cuba wonen en werken te verzamelen, ordenen, presenteren en verspreiden, door de uitwisseling van informatie, en de artistieke promotie en het beheer van projecten die helpen dit doel te bereiken.
 
Opgericht in 2014 op initiatief van de musicologen Imilka Mirna Fernandez en Maria Guerra, samen met Marly Velasco Morales, heeft Worldwide Cuban Music, Inc. kantoren in Miami, de VS en Sevilla, Spanje.
 
Meer op: http://worldwidecubanmusic.com/ (In het Spaans)
 

Sección Español

Boletín KyG Septiembre-Octubre 2015

Frecuencia 4-6 semanas | Conciertos anunciados por separado

Hola a todos,

A medida que vamos dejando atrás el verano, se nos va haciendo claro lo que queremos hacer en los próximos meses, antes de empezar el 2016.
 
Como cosa segura, sabíamos que el concierto MUSICA VIVA tendría que repetirse y ya ve, ahora estamos llevandolo a 'Het Witte Kerkje' (la iglesita blanca) en Baarn el 31 de Octubre. Es un concierto compartido con el tenor Jorge Andrés Martina, organizado en colaboración con su esposa Elvira Martina y su empresa M'Artistics.
 
Para quedarnos en el tema de conciertos e inspirados por la visita del Papa a los EE.UU., nos gustaría lograr algunos, benéficos, durante la temporada de fiestas de diciembre. Nos encantaría también organizar un recital relacionado con la Navidad de este año, pero tendremos que ver si es todavía posible.
 
Para quitar algo de presión, habiendo concluído la historia KyG, por ahora hemos creado un nuevo segmento: "En el Candelero". ¡Y no olvide revisar el nuevo vídeo!
 
Disfrute de nuestro boletín “A LECUONA”  y nos vemos la próxima vez!
 

Saludos!

KyG

ESTA VEZ

Además de las secciones breves:

ERNESTO LECUONA

El compositor cubano más tocado de todos los tiempos.
Leer artículo.
Artículos anteriores

NUEVO! EN EL CANDELERO

World Wide Cuban Music
Ir al segmento 

COMPILACIONES

La historia de KyG
Boletínes anteriores

■ ■ ■

 

☼

Haz clic en la imágen para ver el video.

☼

► Info de contacto, medios sociales, cancelar subscripción, nuevos miembros
 

▲

ERNESTO LECUONA 1896-1963

El compositor cubano más tocado de todos los tiempos. 
 

LECUONA
EL ARTE DE HACER MUSICA

 

Los estudiantes de música pasan años tocando para condiscípulos y profesores; concibiendo los programas para condiscípulos y profesores, iniciados todos en el arte de la música. Personas que escuchan la música con conocimiento, y por consecuencia con agudeza y sentido crítico.

Una vez fuera de la academia no son totalmente conscientes de que el público para el que tocan a partir de entonces no comprende la música del mismo modo. Al carecer de una educación musical seria, de un oído entrenado, su relación con la música es, por el contrario, básica. El oyente - hay públicos más cultos que otros - percibe solo una porción de todo el complejo entresijo de detalles al que dedican, los músicos, horas para perfeccionar.

El público, no iniciado, percibe emocionalmente. Su oído reacciona ante una agradable melodía - mucho más grato si la reconoce - percibe cierto sentido de ritmo, de orden, de equilibrio general, conecta con emociones básicas como tristeza, alegría, nostalgia. Se impresiona con lo que llaman virtuosismo que reduce a la  agilidad, a la velocidad sin tener en cuenta que eso es solo una parte del dominio de la técnica de un instrumento. Es como ver una película y asimilar solo la historia que cuenta, sin ser consciente de la iluminación, del uso de la música, del  encuadre, de la edición, del sonido, etc.

En suma, acostumbrado el público a lo directo, a lo inmediato, carece de armas para sumergirse en sutilezas y el músico, por otro lado, va olvidando que el propósito es comunicar a otros una experiencia, crear un ambiente, establecer resonancia. Si no despierta pasará la vida tocando para si, aunque lo haga ante la gente.  Ambos el músico y el público, sin embargo, se van acomodando a semejante relación.

Es una reflexión que no puedo evitar al pensar en Ernesto Lecuona, el compositor cubano más tocado y disfrutado de todos los tiempos.

Lecuona tuvo una formación académica que le sirvió “... como de crisol, que es de lo que ha de servir, y no de grillo, como sirven a otros...” como escribiera Martí del poeta Longfellow. Lecuona logró un lenguaje musical que sigue fascinando tanto al músico como al público.

Lecuona edificó su obra dentro de la tradición nacionalista cubana. Sus zarzuelas, sus canciones y su copiosa música para piano transmiten una cubanía enraízada en el romanticísmo decimonónico. Sus danzas para piano siguen la misma linea conceptual de la danza tradicional pero donde Cervantes plasmó un intimismo erudito - en un pianismo concentrado, muchas veces contrapuntístico, con combinaciones armónicas atrevidas - su concepción del pianismo es más a fin al estilo extrovertido y espectacular de Liszt. Su textura musical es diáfana y su ordenamiento armónico más bien sencillo, a tono con el de las músicas populares.

Lecuona simplificó el lenguaje y desbordó el pianismo; donde Saumell y Cervantes concibieron la danza en dos partes, Lecuona con frecuencia compuso en tres, extendiendolas en duración y volúmen. En la mayoría de sus danzas, sobre todo las danzas afrocubanas, concibió la mano izquierda como un obstinato rítmico, percusivo que al combinarse con las melodías - muchas veces dobladas a la tercera o a la sexta - de la mano derecha, crean una rica y muy cubana polirrítmia. Este ordenamiento mucho recuerdan los conjuntos populares.

Mientras sus danzas cubanas tienen aún el aroma de la música española y del salón francés, algunos musicólogos afirman que fué Lecuona quien comenzó la corriente afrocubana dentro del nacionalismo musical con su danza La Comparsa en fecha tan temprana como 1912. En esas danzas intentó reflejar lo sensual, lo misterioso, lo ritual, lo festivo del universo del negro cubano.

Más tarde durante los años 20 este interés por la cosmología del negro en Cuba llegaría a fascinar a un buen número de intelectuales cubanos a punto de establecerse como corriente estética y devenir factor esencial en la identidad cultural de la isla.

Lecuona nunca se aventuró en las nuevas técnicas compositivas, ni en los nuevos conceptos armónicos que llegaban de Europa. Se mantuvo siempre en búsqueda de melodías naturales, tan sencillas como ingeniosas, en el desarrollo de secuencias armónicas tradicionales y en la invención de nuevas combinaciones rítmicas. Lecuona se mantuvo haciendo musica cubana comprendiendo que tal cosa no asimilaba bien el rebuscamiento y la complejidad. 
 

▲

EN EL CANDELERO

WORLD WIDE CUBAN MUSIC
 

"Worldwide Cuban Music, Inc. es una entidad sociocultural de ámbito global destinada a recopilar, organizar, exponer y difundir la obra de los músicos cubanos que residen y trabajan fuera de Cuba, a partir del intercambio de información, la promoción artística y la gestión de proyectos de interés que ayuden a alcanzar dicho propósito.
 
Fundada en 2014 por iniciativa de las musicólogas Imilka Fernández y Mirna María Guerra, junto a Marly Velasco Morales, Worldwide Cuban Music, Inc. cuenta con sedes en Miami, Estados Unidos y Sevilla, España."
 
Más en: http://worldwidecubanmusic.com/
 

■ ■ ■